Bedrijfsuitje 2022
Onze activiteit tijdens het jaarlijkse bedrijfsuitje van de Vakantiefietser is, hoe kan het ook anders, fietsen! In 2022 gaat de reis helemaal naar Chili, waar onze monteur Leo vandaan komt. Eindelijk gaat het gebeuren. Medewerker Susanne doet verslag van dit bijzondere evenement.
Giet it oan?
Gaat het dit jaar wel gebeuren? Ons teamuitje naar Chili? Het plan om met de medewerkers van de Vakantiefietser naar dit Zuid-Amerikaanse land af te reizen bestaat al twee jaar, maar kon niet doorgaan vanwege corona. Flexibel als we zijn bij de Vakantiefietser hebben we ons vorig jaar in Griekenland uitstekend vermaakt en het jaar daarvoor ons eigen land op de fiets verkend.
In oktober gaan we met z’n zessen naar Chili en ondertussen is de Chili-koorts al flink toegeslagen. Om jullie een beeld te geven: deze koorts is vergelijkbaar met de elfstedenkoorts. Giet it oan? Op het door Carla en Leo gemaakte programma reageert ieder op zijn eigen manier. John heeft de plaatsen die we gaan bezoeken aan zijn weatherchannel-overzicht toegevoegd om nauwlettend de temperaturen in de gaten te houden. Hij noemt zichzelf een ‘mooi weer’-fietser en adviseert op basis van de huidige temperaturen om een goede, warme slaapzak mee te nemen. Bij mij viel met name de zin ‘denk goed na over wat je kan toevoegen aan dit uitje’ direct op en stelde mij voor de nodige dilemma’s: qua fietstechniek en navigatie ben ik geen pro, zoals mijn collega’s, Spaans spreek ik een ‘poco’, maar dit talent voegt weinig toe met een native speaker in ons gezelschap. Ik heb me opgegeven als fietsende reporter en zal jullie zo nu en dan op de hoogte houden over dit uitje.
Ondertussen heeft John mijn fiets al nagelopen, alle bouten aangedraaid en de ketting vervangen. Daarnaast wordt hard gewerkt aan de ‘zadelcontacturen’. Na een wandelvakantie met het gezin in de Franse Alpen zit het met de conditie wel snor, maar moet mijn lijf nog wennen aan het fietsen. Om het aantal ‘zadelcontacturen’ op te schroeven, hebben Yvonne en ik gezamenlijk een tochtje gefietst waarbij de mountainbikepaden niet geschuwd werden en fiets ik weer iedere week vanaf Haarlem naar de Vakantiefietser in Amsterdam.
Het reisgezelschap
Op Schiphol zijn we vertrokken met z’n zessen. In Santiago de Chili sluit Michiel, de nieuwe bedrijfsleider aan.
Michiel
Michiel is op zijn stalen awl (adventure without limits) Specialized een enigszins vreemde eend in het gezelschap. Echter, laat je niet misleiden. Op zijn gravelstuur met armbars en zwabberend frame fietst de oudste deelnemer van dit avontuur parmantig voorop. Tijdens het fietsen is hij ook nog in de gelegenheid vele foto’s en filmpjes te maken en te kletsen met Chilenen.
Eric
Eric is een vakantiefietser in hart en nieren. Hij geniet van het reizen, de ontmoeting met mensen, het ontdekken van onbekende plekken, de rust en de openheid en de variatie in eten. Af en toe mag het heel zwaar zijn en af en toe mag het heel licht zijn. Zijn normen en waarden kalibreren tijdens een reis en dat geeft hem een kick. Vies eten versus lekker eten, een smerig hotel versus een luxe overnachtingsplek.
Carla
Genieten met een hoofdletter is wat Carla volop doet tijdens het fietsen. Ze geniet van het landschap, van de bijzondere mensen die ze onderweg tegenkomt, de andere culturen, het afzien, de prestatie, de beloning, de afwisseling van soms heel simpel en soms heel luxe, de kleine en de grote dingen.
Leo
Leo zit altijd lachend op zijn fiets, weer of geen weer. Hij houdt ervan de elementen te ervaren en nieuwe wegen en kleine weggetjes te ontdekken. Klimmen, afdalen, verhard en onverhard. Leo geniet volop als hij op zijn Idworx fietst.
John
Fietsen is voor John de beste manier om een land op het juiste tempo te leren kennen. Hij is nieuwsgierig en laat zich graag verrassen ook met betrekking tot de route. Routes die er ogenschijnlijk makkelijk uitzien, hebben volgens hem altijd een verrassing in petto. Zo kan de navigatie-app aangeven dat we een dag gaan afdalen, maar dan gooit de wet van Bernoullie roet in het eten en geldt de ‘wet van behoud van tegenwind’ en wordt het alsnog een pittige fietsdag.
Susanne
Hoe extremer de omstandigheden zijn qua weer, maar ook met betrekking tot het wegdek, hoe blijer Susanne op haar Koga rijdt. Stampend fietst ze de berg op en het liefst op onverharde paden. Storm en tegenwind zorgen ervoor dat ze gaat zingen. Afstappen en een bepakte fiets tegen de berg opduwen ondergaat ze lachend. Ook omdat ze erg van wandelen houdt. Ze is meer een klimmer dan een daler. Tijdens afdalingen zoeft iedereen haar voorbij.
Yvonne
Zodra de banden van de Santos van Yvonne het gravel raken, gaat ze versnellen. Yvonne houdt erg van mountainbiken, offroad rijden en avontuurlijke plekken en paden ontdekken. Ze is meer een daler dan een klimmer, maar als er voldoende koekjes aanwezig zijn, komt ze overal boven.
De geplande en de werkelijke route
In 2020 hebben Leo en Carla gezamenlijk de fietsroute voor ons Chileense avontuur uitgestippeld. We fietsen voornamelijk in de provincie Choapa in de Coquimbo-regio. Deze provincie ligt min of meer in het midden van Chili en staat bekend om zijn landbouwgebieden voor tropisch fruit en wijngaarden, maar ook om zijn mijnbouw en veehouderij. In de Elqui-vallei en rondom Vicuna zijn diverse sterrenobservatoria.
Autorit Santiago naar Pisco Elqui
Vanaf Pisco Elqui begint ons fietsavontuur. De eerste km’s van Santiago de Chili naar Pisco Elqui hebben we overbrugd met de fietsen in de achterbakken van de pick up’s van Eduardo en Arthuro. Tijdens de rit over de Pan Americana, de snelweg en tevens hoofdweg die evenwijdig aan de kust van de stille oceaan loopt, vallen ons typisch Chileense gewoonten op. Het snelwegrestaurant waar we gaan lunchen, is gespecialiseerd in empanadas gevuld met kaas. Als je een andere vulling in jouw gefrituurde deegflapje zou willen, kom je bij dit restaurant bedrogen uit. Andere vullingen staan niet op de kaart. Deze specialisatie zorgt er wel voor dat liefhebbers van met kaas gevulde empenadas van heinde en ver komen om hier van deze lekkernij te genieten. Om de klantenstroom te stroomlijnen, moet iedereen bij aankomst een nummertje trekken. De bediening is vlot en al snel zetten we onze tanden in een overheerlijke kaasempanada.
We rijden langs een middelgrote plaats en aan de kant van de weg staan diverse verkopers achter hun tafel met lekkernijen. Om klanten naar hun stal te lokken, staan de verkopers met witte vlaggen te zwaaien om aan te geven dat ze nog niet uitverkocht zijn. Leo, onze Chileense monteur, weet te vertellen dat zij diverse zoete koeken en merengue verkopen. Sterker nog, de verkopers en bakkers van deze plaats hebben een afspraak met buschauffeurs om hun afzetgebied te vergroten. ’s Morgens vroeg als de eerste buschauffeurs deze plaats passeren, stappen diverse verkopers met hun koopwaar in, zodat mensen die verder aan de Pan Americana wonen ook van deze lekkernijen kunnen genieten.
Er is geen zout meer
We komen later dan gepland in Pisco Elqui aan, dus het plan om met de fiets van het nabijgelegen zoutmeer op 3915 m hoogte naar Pisco Elqui af te dalen wordt aangepast. De fietsen en bagage worden van de laadbakken gehaald. Eric, Carla en John blijven in het hotel. De anderen vervolgen enigszins teleurgesteld met de pick up, maar dus zonder fiets, de route. De weg wordt steeds smaller en op een gegeven moment stuiten we op een hek dat de weg verspert. We kunnen niet verder en stappen uit. Het achtergelegen gebied is privé gebied geworden. Om hier meer over te horen, rinkelen we de bel die naast het hek hangt. Uit het nabij gelegen huis komt een moeder met kind aangelopen. Zij weet ons te vertellen dat de weg sinds kort alleen toegankelijk is voor bewoners van het daarachter gelegen gebied. Dit zou met natuurherstel te maken hebben. Aangezien wij geen bewoners van het daarachter gelegen gebied zijn, krijgen we het zoutmeer jammer genoeg niet te zien.
De teleurstelling is groot. De afdaling op de fiets kan niet doorgaan, vanwege de invallende schemer. Het zoutmeer bekijken valt in het water, omdat het gebied een natuurgebied geworden is. Het letterlijk hoogste punt (3915 m hoog) van deze reis kan niet doorgaan. We rijden weer terug naar het hotel en sneller dan verwacht arriveren we weer bij het hotel. Aangeslagen vertellen wij Eric, Carla en John dat er geen ‘zout meer was’. De route is geblokkeerd en we hebben geen zoutmeer gezien.
Shopping ladies
Tijdens deze trip zijn diverse taken verdeeld. Carla en Leo zijn het organisatiecomité. Yvonne en Susanne doen de boodschappen voor het ontbijt, de lunch en de snackjes onderweg. Gewapend met de huishoudknip zorgen zij ervoor dat de inwendige mens goed verzorgd wordt. Het winkelaanbod is divers te noemen. In de wat grotere plaatsen zijn goed gesorteerde supermarkten te vinden die vergelijkbaar zijn met de Franse supermarchés. In dorpen en langs de kant van de weg is het meer zoeken naar de juiste benodigdheden en moeten ze meerdere winkels in om voor een smakelijke maaltijd te zorgen. Brood ligt sowieso vaak achter gordijnen en moet afgewogen worden voor het afrekenen.
Communicatie onderweg
Fietsen in groepsverband brengt de nodige uitdagingen met zich mee en één daarvan is de volgende: hoe kun je met elkaar communiceren als het tempoverschil tussen de deelnemers groot is?
Als er bereik is, is de onderlinge communicatie simpel. Een belletje volstaat en het delen van de locatie met navigatie app Osmand spreekt voor zich. Echter, er zijn ook situaties waarbij deze vorm van communicatie niet mogelijk is.
Op onze tweede fietsdag van Vicuna naar Alpacas Urania aan de Hurtado rivier hebben we 1590 hoogtemeters overbrugd. ’s Ochtends zijn Carla en John alvast vooruit gefietst, omdat zij het met name bergop wat rustiger aan doen. We zijn ’s avonds pas weer met hun herenigd. Toch hebben we ons onderweg geen zorgen hoeven maken, vanwege de verschillende vormen van communicatie onderweg.
Op de grotendeels onverharde weg rijdt af en toe een vrachtwagen. Sommige chauffeurs stoppen uit zichzelf om een boodschap over te brengen. Anderen houden we aan om onze watervoorraad aan te vullen. Tijdens het vullen van de bidons worden ook boodschappen uitgewisseld. Zo horen wij van een chauffeur dat John zich met een pick up heeft laten afzetten op de pas en over de watervoorraad van Carla hoeven wij ons ook geen zorgen te maken.
Carla heeft halverwege de beklimming ‘post’ voor ons achtergelaten. In een hek treffen wij een briefje waarin te lezen staat dat ze precies twee uur eerder langs dit hek gefietst is. Ook haar fietssporen zijn duidelijk zichtbaar in het rulle zand. Michiel kon precies haar sporen volgen en zien waar Carla afgestapt was om de beklimming lopend te vervolgen.
Dieren
Tijdens het fietsen ervaar je een land op een heel intense manier. Je hoort, voelt, ziet en ruikt alles. Soms is dat fijn, soms ook niet zoals in het geval van een dood dier langs de kant van de weg. Op de tweede fietsdag hoorden we vogels die klonken als ontsnapte halsbandparkieten. Toen we beter keken, bleken het papagaaien te zijn.
Met honden hebben de meeste fietsers een haat/liefde relatie. De meeste honden die we in Chili tijdens het fietsen tegenkomen, zijn erg rustig en mager en in sommige gevallen zelfs een beetje dom. Een hond heeft ons meerdere kilometers tot de pas vergezeld, terwijl we hem meerdere malen duidelijk gemaakt hebben dat hij van ons niets zou krijgen. Ook tijdens de afdaling bleef hij ons volgen, maar Leo en Yvonne waren hem te snel af en de hond had luid jankend het nakijken.
Andere dieren hebben meer geluk met een langsfietsend gezelschap. Dit schaap hebben we gezamenlijk op het droge gezet. Leo en Yvonne zijn het bassin ingedoken en hebben het schaap naar een ondieper gedeelte geduwd. John heeft het dier aan zijn hoofd het water uitgetrokken. Eenmaal op het droge heeft John een deel van het water uit zijn vacht geknepen. Vervolgens is het schaap naar de kudde gelopen en kregen wij een luide ‘Behhhhh’ als bedankje voor de genomen moeite. Tijdens deze heldhaftige reddingsactie heeft Carla de fietsen van iedereen bewaakt.
Het zijn echter niet alleen grote en aaibare dieren de we onderweg tegenkomen. Op een gegeven moment kneep Leo in de remmen en dook hij de berm in. Hij had een tarantula gespot. Met een tak heeft hij deze uit het hoge gras gelokt, zodat wij deze reuzenspin van dichterbij konden bekijken. Hij wist ons te vertellen dat zulke spinnen vroeger aan kinderen verkocht werden om mee te spelen.
Onze fietsdag met de meeste hoogtemeters eindigde op een camping met alpaca’s. Op deze boerderij worden 40 alpaca’s voor hun vacht gehouden. Van de haren van deze zachte en zeer aaibare beesten maken ze diverse kledingstukken. Alle alpaca’s hebben een naam en een stamboom. Het zijn ware rasalpaca’s.
In Los Vilos hebben we een rustdag aan de kust van de stille oceaan. Bij de visafslag zien we pelikanen bedelen om vis, in de kleine poeltjes spotten we garnalen, zeesterren en kreeften.
Met collega’s onder de deken
De geplande fietsroute was ambitieus. Om tijd te winnen hebben we stukken overbrugd met een kleine vrachtwagen en met een bus. In de kleine vrachtwagen stonden de fietsen stevig vastgebonden in de laadbak. Tijdens de busrit stonden de fietsen in het bagageruim. Om tijdens het vervoer in het bagageruim krassen op de frames en andere beschadigingen te voorkomen, hebben we in Los Vilos al het karton dat op straat te vinden was, verzameld.
Met name de rit in de kleine vrachtwagen was zeer avontuurlijk. In de laadbak lag een matras met een grote deken. Zodra we een plaats binnenreden, moesten we ons onder de deken verstoppen. In Chili mag je namelijk tijdens het rijden niet achterin een laadbak zitten.
Fietsen in Santiago de Chili
Bij aankomst in Santiago kregen we een rondleiding van Leo langs een aantal hoogtepunten van deze miljoenenstad. We fietsten allen een beetje verdwaasd achter hem aan, want de lange vlucht van Amsterdam naar Chili zat nog in onze benen. Vanwege een feestdag was het verrassend rustig op de straten en in dit geval kwam dat goed uit. Op deze manier konden we ‘rustig’ wennen aan de Chileense manier van fietsen in een grote stad, dus tegen het verkeer in, stoplichten negerend en zo nu en dan aan de verkeerde kant van de weg. Toch viel wel op dat de meeste Chilenen zich heel beheerst gedragen in het verkeer.
We eindigen onze fietsroute ook in Santiago en het contrast kan niet groter zijn dan bij aankomst in Santiago. Onderweg worden we door diverse mensen gewaarschuwd voor demonstraties in het centrum van de stad. We moeten opletten als we mensenmenigten passeren. Ook worden we gewaarschuwd voor tassendieven. In een kleine, compacte kolonne fietsen we via het mooie fietspad langs de rivier het centrum binnen. Leo fietst voorop en fluit op zijn vingers om ons te waarschuwen voor zakkenrollers en/of politie. Jammergenoeg is de situatie zo grimmig, dat hij af en toe op zijn vingers moet fluiten. Hoe dichterbij we bij het appartement komen, hoe meer kleine brandjes we op de kruispunten zien. De pepperspray slaat op onze luchtwegen en onze ogen beginnen te branden. We zijn blij en opgelucht als we heelhuids en zonder bestolen te worden in ons appartement aankomen.
