Elk jaar fietsen Vakantiefietser-eigenaar Eric en zijn partner Carla een paar maanden ergens op de wereld. Dit keer zijn ze eerst naar Palau gegaan om te fietsen maar ook om een kayakavontuur aan te gaan, alvorens in Thailand verder te fietsen. Op deze pagina lees je hun verslag.
De eilandengroep in Micronesia waar wij gefietst (en gekayakt) hebben, is volkomen onbekend als fietsbestemming. Logisch want het hoofdeiland fiets je in twee dagen rond. Het ligt even boven de evenaar en is het er warm. Erg warm. Maar dat is nog niet alles! Omringd door de oceaan is er ook nog eens een extreem hoge luchtvochtigheid. We zweten als otters (weetje: otters weten helemaal niet).
Een dijk brengt ons naar het volgende eiland gevolgd door een lange brug die het tweede eiland met het hoofdeiland verbindt. De oude brug is een paar jaar geleden ingestort. Maar afhankelijk als het land is van ontwikkelingshulp zo hebben ze graag het aanbod van Japan geaccepteerd om een brug te bouwen.
Ons doel is de dunstbevolkte hoofdstad ter wereld te bezoeken. De weg gaat op en neer met hellingen tot 20%. Weliswaar met glad asfalt, maar dat maakt het fietsen voor mijn gevoel niet lichter. We rijden door een tropisch bebost gebied met af en toe uitzicht op de oceaan. Tegen het zweten is niet op te drinken. Bij een van de zeldzame winkeltjes kopen we een paar liter water. We stoppen bij een zogenaamde Bai. Dat is een gemeenschapshuis waar de betelkauwende inwoners samenkomen om te vergaderen. Betel is een noot die hier groeit aan bomen en die opwekkende gevoelens geeft als je lekker doorkauwt. Het resultaat is dat je rode tanden krijgt en dat kun je niet wegpoetsen! Wel makkelijk want zo onderscheiden we de autochtone bewoners van de vele Filipijnen die hier werken.
Gelukkig is er onderweg ook nog een kleine Bai waar we kokosnoten kunnen kopen om te drinken. De vrouw probeert ons ook nog twee krabben te slijten.
We slaan rechtsaf en na een paar kilometer staan we voor het Capitool, wat het centrum is van de hoofdstad. Een imposant gebouw met een prachtig onderhouden tuin. Er is geen hond te bekennen, wel een paar tuinmannen. Eromheen woont niemand. En daarmee is het officieel de dunstbevolkte hoofdstad ter wereld.
Hoe dat zo komt? Toen hier de grondwet werd ingevoerd waren de chiefs van alle clans het erover eens dat de hoofdstad op het grootste eiland moest komen. Dat deed de regering in de hoop dat er meer commerciële bedrijven naartoe zouden trekken. Maar die bleven lekker op het kleinere buureiland zitten. En toen bleek dat ook nog eens 95% van de ambtenaren geenszins bereid was te verhuizen en niet op hun werk verschenen.
Aan de kust huren we een kleine bungalow en fietsen de volgende ochtend vroeg dezelfde weg weer terug. Het advies van Carla en Eric: Ga hier niet fietsen!
Thailand
Ik heb vaker in Thailand gefietst. Maar Thailand is veranderd. Ongeveer 35 jaar geleden was ik hier voor het eerst: hekopieerd van de Amerikaanse militairen in Pattaya riep iedereen toen “Hey You!” wat nogal agressief klonk en in schril contrast stond met de vriendelijkheid van de Thai zelf. “Hey You!” hoor je nooit meer en ze kijken niet eens meer vreemd op als er een toerist voorbijfietst. Dus aan mijn blonde beenharen wordt ook niet meer geplukt door verbaasde vrouwen.
Zandpaden zijn asfaltwegen geworden. Asfaltwegen hebben zelfs een fietspad! Tweebaanswegen zijn snelwegen geworden. De teakhouten huizen zijn meestal vervangen door betonnen blokken met airco. Overal zijn guesthouses, hotels en resorts, dus kampeerspullen kun je echt thuislaten.
Wat onveranderd is, dat is het lage prijspeil. Een lowbudget hotel kost nog geen tientje, in een resort betaal je voor een bungalow gemiddeld 30 euro. Inclusief ontbijt. Voor drie duppies kun je onderweg een flesje Coca Cola kopen en krijg je zelfs een glas met ijs en een rietje erbij. Voor één euro kun je bij ieder stalletje een goede noedelsoep krijgen en voor ietsje meer gebakken rijst met groente en kip.
Thailand heeft de afgelopen decennia enorme economische sprongen gemaakt, maar het Engels dat de Thai spreken, is nog steeds abominabel. Het reizen is er in ieder geval makkelijker op geworden. Overal zie je de Seven-Eleven supermarktjes waar je van alles kan kopen. Van croissants tot gepasteuriseerde melk, van Mars-repen voor mij tot flessen wijn voor Carla. Het avontuurlijke is er weliswaar een beetje vanaf, maar Thailand staat wel garant voor een relaxte fietsvakantie. Al is het maar dat wij de mooie route van Asian Way of Life gebruiken.
Wordt vervolgd.