Sinds de introductie van de Koga Signature, heb ik erg veel dierbare tochten op de Signature gemaakt. En bij ieder model ben ik nog enthousiaster geworden en met Koga meegegroeid. Hieronder volgt een overzicht van mijn historie met mijn Koga Signatures, van 2006 tot nu.
2021
2 januari 2020.
We vlogen begin november naar Griekenland toen je er nog kon en mocht fietsen. Maar twee dagen ging ook daar een lockdown in…
En toch hebben we (volgens de regels) zeven weken kunnen fietsen door de Peloponessos.
2020
2 januari 2020
Oeps een tijd langs niets geschreven op deze pagina;-) Maar we zijn net weer terug van een bijzondere reis door de Andes.
Ondertussen rijd ik nog steeds op de Koga Signature Worldtraveller met Rohloff en riem uit 2017.
2017: Koga WorldTraveller-S (met schijfremmen)
In februari 2017 heb ik van Koga een WorldTraveller-S (WTS) gekregen waar ik altijd van droomde; in mijn favoriete kleur en met allerlei leuke details; mijn naam, Amsterdamse Anreaskruisjes hier en daar en kijk eens naar die bovenbuis!
Ik heb hem eind 2017 getest in Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam. Conclusie: nou, voorlopig heb ik nog geen trapondersteuning nodig. Wow, wat rijdt hij goed zeg!
2014-2016: Koga WorldTraveller-S
Eind 2015 heb ik op een prototype van de Koga WorldTraveller-S (WTS) een tocht gemaakt door Panama, Costa Rica en Nicaragua. Mooi, maar pittig. En door veel rivieren gewaad zoals je hieronder kunt zien.
Aan de productiemodellen die na mijn prototype zijn uitgebracht, zijn een aantal zaken gewijzigd en verbeterd. Voor mij is dit de beste Koga reisfiets die ze ooit hebben gebouwd.
Toen ik hem onderweg even uitleende, zei een Amerikaan; “Dit is het beste dat ooit tussen mijn benen is gebeurd…” Maar ja, dat zegt misschien meer over zijn liefdesleven.
Deze nieuwe Koga heeft een excentrische trapas voor het makkelijk verstellen van je riemaandrijving of ketting en heeft een anti-doordraaisysteem in zijn balhoofd zodat de kabels niet kunnen knikken als het stuur omklapt.
Hij is leverbaar in vijf matte en vijf glanzende kleuren.
2013 – 2014: Koga WorldTraveller29 met Pinion
Na zes jaar mijn tochten te fietsen op een Koga Signature, uiteraard met Rohloff-naaf hydraulische remmen en een SON-naafdynamo, rijd ik nu op een
Koga Signature WorldTraveller 29, met Pinion versnellingsbak.
Een Pinion is een overbrenging die in de trapas zit. In plaats van met een derailleur of met een Rohloff-naaf die het achterwiel ‘bedienen’.
Later zal ik de technische kant beschrijven van de Pinion. Hij heeft in ieder geval als voordeel dat je nóg lichter en zwaarder kunt trappen dan met een Rohloff-naaf. En hij heeft nóg minder onderhoud nodig.
Omdat ik vind dat nieuwe spullen degelijk moeten zijn, heb ik eind 2013 in zuid-Korea de Koga Signature WT29 met Pinion getest.
En nee, niet zoals ze het bij tijdschriften doen; ’n test van één dag en dan al een oordeel klaar hebben…
Nee, ik heb er ruim een maand mee gefietst, bergie-op, bergie-af met volledige bepakking.
Al gaandeweg kwam ik tot een eindoordeel. Zie het filmpje hieronder.
Inmiddels leven we in 2015 en heb ik met mijn WT29 Pinion ook nog een expeditie gemaakt door India, Myanmar en Thailand. Mijn aanvankelijke gematigde enthousiasme is inmiddels bijgesteld naar een overtuigd enthousiasme. De Pinion is betrouwbaar en een goede reiskameraad geworden waar je van op aan kunt.
In de winkel hebben we een opengewerkt model staan van de Pinion.
Mijn eerste ervaringen met een Rohloff naaf waren in Chili en Argentinië.
En daarna op een Koga Signature prototype met riemaandrijving door het Himalaya in India, het Afrikaanse Malawi en door Peru. Bolivia en noord-Chili.
2010: Test riemaandrijving
In het begin van dit filmpje kun je zien hoe ik hem getest heb!
Over de riemaandrijving heb ik al een positief stuk geschreven, maar niet iedere fietsenfabrikant was er enthousiast over. Dus werd het tijd om de riemaandrijving zelf aan de kaak te stellen.
Koga had al ervaring opgedaan met de Adapter. Die kreeg in plaats van een fietsketting een soort van gekartelde V-snaar, de riemaandrijving, officieel genoemd de Gates belt-drive. Ook Santos en Snel hebben al fietsen met een riemaandrijving gebouwd. Inmiddels hebben wij al meer dan honderd fietsen met een riemaandrijving verkocht!
De dag voor vertrek naar het Indiase Himalaya kreeg ik de Koga met riemaandrijving binnen.
Waar heb ik bij de test op gelet?
Op gebruiksgemak, degelijkheid en duurzaamheid.
- Gebruiksgemak bekent vooral voelen en geen aandacht aan besteden.
- Degelijkheid kwam aan bod omdat wij bij temperaturen van onder de nul tot boven de 35 graden hebben gefietst. En als ik met al mijn spullen in de Indiase Himalaya een helling van 25 procent moest nemen, dan kwam er veel kracht op de riem te staan. Bovendien waren de wegen vaak onverhard, zodat er nog harder getrapt moet worden.
- Halverwege de tocht heb ik een destructieve test uitgevoerd. Altijd leuk om te doen! Ik heb in de riem met een mes een inkeping gemaakt om te kijken wanneer hij scheurt.
Ik deed dit pas toen wij uit de bergen waren, anders werd het voor mij persoonlijk te gevaarlijk.
Voor mijn moeder: Ma, maak je geen zorgen hoor! Als hij gescheurd was, had ik een reserveriem bij me en zelfs nog een normaal voorblad, achterkransje en ketting. Oh ja en ik heb hem ook nog zonder snubber (aandrukrol) getest. - De duurzaamheid heeft zich aanvankelijk beperkt tot de tocht van twee maanden door de Indiase deelstaten Arunachal Pradesh en Assam en een jaar later twee maanden door Malawi. Het waren geen tienduizenden kilometers, maar ik schat in totaal 8.000 kilometer
DE TEST
1. Gebruiksgemak
Je kent het wel: je hangt een jas of een handdoek over je fiets en hij komt tegen de ketting. Of: je stapt af en je fiets leunt tegen de binnenkant van je been en de ketting raakt je broek. Nou met een riem heb je die viezigheid allemaal niet. De riem krijgt van mij een dikke 10 als waardering. Hij heeft het de hele tocht goed gedaan.
Oh ja, olie op de ketting is dus niet meer nodig. Carla met haar kettingfiets vanaf nu zelf olie op de ketting doen. Dat is dus niet gebeurd… Af en toe piepte haar ketting nogal en die is nu helemaal versleten.
2. Degelijkheid.
Ik had verwacht dat met het temperatuurbereik tijdens deze reis dat de riem wel nagespannen moest worden. Maar zowel bij 10 graden onder nul als bij 35 graden, blijft d spanning constant. Wel piepte de riem soms onder het vriespunt. Ik ga dat thuis nog verder onderzoeken.
Als ik bij een steile helling met volle kracht op de trappers ging staan, hield de riem zich goed.
Ik heb op een gegeven moment de riem half op het voorblad en later half op het achterkransje gelegd (zoals hier op de foto rechtsboven).
Toen ik wegfietste, corrigeerde de riem zichzelf en kwam weer goed op het voorblad en het achterkransje.
Ik heb als test het achterwiel scheef gezet. Toen liep bij flink hard trappen de riem er vanaf. Aan de binnenkant zaten er toen wat rafels. Ik heb de riem teruggelegd en heb het wiel weer rechtgezet. Verder geen problemen gehad.
3. De destructieve test
Ik heb de riem vijfhonderd kilometer voor het einde van de tocht met een mes ingesneden. Aan de binnenkant, tot twee millimeter diep over de hele dikte. 
Nou, hij is niet gescheurd! Dit betekent dus dat voor beschadigingen van scherpe opspringende steentjes je niet zo bang hoeft te zijn.
Aan het einde van onze tocht, kon ik pas na veel moeite de inkeping vinden omdat de riem erg smerig was zoals je hiernaast kunt zien.
De inkeping was niet dieper geworden, dus ik heb de reserveriem niet nodig gehad (mijn moeder ook weer blij)
Test zonder ‘snubber’
Ik heb deze in de bergen er vanaf gehaald. De riem is er daarna nooit afgelopen. De snubber kunnen we dus wel weglaten, al zal hij bij iedere fiets wel meegeleverd worden. Het is namelijk een eis van Rohloff.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik heel constant fiets en daarbij ook een constante kracht uitoefen. Ik kan mij voorstellen dat de snubber bij een explosieve kracht (zoals bij de start van een Mountainbikewedstrijd of zo) wel zin heeft.
4. Duurzaamheid
Tja, alles draait en doet wat het moet doen.
Hoelang de riem meegaat, durf ik nog niet te zeggen, maar van klanten die er al veel mee gereden hebben, weet ik dat hij langer meegaat dan een ketting. Ik durf de riem voor zeker achtduizend kilometer te garanderen. Maar misschien dat dit in de toekomst meer wordt. Een ketting gaat meestal iets van drie- tot vijfduizend mee.
============================================================
2006: de eerste test van de Koga Signature
Ik heb iets speciaals met Koga. De fiets waarmee ik in 1986 naar Casablanca fietste was een Koga Gents Racer (zie de foto hiernaast). De Koga Randonneur bestond toen nog niet.
Een paar jaar later, toen ik in mij studententijd hard had gespaard, kocht ik een Koga Randonneur. Ik liep de fietsenwinkel uit en ik durfde er niet eens op door de stad te fietsen! Stel je eens voor dat ik een botsing zou krijgen.
Ondertussen heb ik twee Koga Randonneurs en twee Koga Worldtravellers gehad. En rijd sinds de introductie een paar jaar geleden op een Koga Signature.
In het onderstaande stuk staat mijn test van de eerste Koga Signature uit 2006. Ik heb trouwens ook een algemene pagina geschreven over de Signature. Je kunt deze fiets zelf samenstellen op de Koga site. Oh ja, we zijn al vier jaar lang tot onze eigen verbazing de grootste Koga Signature dealer van Nederland!
Hieronder doe ik van mijn ervaringen verslag van mijn tocht in 2006
De opbouw
- Aluminium frame
- 26 inch wielen
- Rohloff versnellingsnaaf met kettingspanner
- Magura HS33 hydraulische remmen
- SON naafdynamo en een B&M LED-koplamp
- Tubus dragers
- Brooks Conquest zadel
Waarom deze opbouw?
- Aluminium voor het gewicht en omdat Koga deze fiets niet in staal levert.
- 26 inch wielen omdat deze bandenmaat wereldwijd beter verkrijgbaar is dan de 28 inch band, en de wielen sterker zijn.
- Rohloff versnellingsnaaf omdat ik daar op een andere fiets al drie jaar regelmatig mee fiets en ik zeer veel Rohloff naven heb verkocht.
- Zo’n kettingspanner is handig, omdat je daar geen omkijken naar hebt. Koga heeft geen frame met een excentrische as (waarbij je de ketting om de duizend kilometer moet spannen).
- Magura HS33 remmen. Degelijk en zeer betrouwbaar.
- SON naafdynamo met goed licht. Omdat ik in het najaar altijd op vakantie ga, train ik vaak in het donker. Daarnaast is een SON naafdynamo zonder twijfel de beste naafdynamo die er is.
- Brooks Conquest zadel; deze had ik al en hij was al ingereden. Het leerdek van het Conquest zadel is dikker dan die van de B17 (zonder vering), waardoor hij langer meegaat.
- Tubus dragers spreken voor zich.
Hieronder doe ik verslag van mijn ervaringen met mijn fiets. Het laatste nieuws staat helemaal onderaan.
20 oktober 2006
De fiets werd uitgereikt op de Bike Motion beurs in Utrecht en om half negen
’s avonds had ik een afspraak in een Tapas-bar in Amsterdam. Tja, het treinverkeer lag stil door een storing op Utrecht Centraal. In plaats van apathisch zitten te wachten en mijn levensgeluk af te laten hangen van het oplossen van een storing, ging ik om zeven uur maar fietsen.
Niet de meest ideale situatie. Ik had de Koga net in ontvangst genomen en ik had hem nog niet zelf nagekeken. De afstelling was nog niet ideaal. Ook mijn spijkerbroek met daaronder een katoenen onderbroek waren niet ideaal voor een eerste tocht. En dan ook nog een niet-ingereden Brooks zadel.
Het was al donker, dus ik zette de verlichting aan. Dan merk je meteen hoe licht een SON naafdynamo loopt. Iedere naafdynamo zal zwaarder lopen zodra je het licht gebruikt, maar bij deze SON merkte ik er bijzonder weinig van. En dan de combinatie met de B&M LED koplamp! Een auto stopte toen ik in het donker langs het Amsterdam-Rijnkanaal aan kwam fietsen. De bestuurder parkeerde zijn auto in de berm tot ik voorbij was. Hij dacht waarschijnlijk dat ik een motorrijder was met groot licht.
Anticiperen is ook zoiets. Met een derailleursysteem anticipeer ik altijd op hetgeen komen gaat. Een verkeerslicht op rood? Ik stop met trappen en schakel alvast terug. Ha, met een Rohloffnaaf hoeft dat dus niet meer. Vanuit stilstand kan ik gewoon terugschakelen.
25 oktober 2006
Vandaag heb ik de fiets verder ‘gecustomized’. Wat ik er aan gedaan heb?
- Op de Signature zitten de goede Continental TravelContact banden. Als test heb ik de nieuwe Schwalbe Marathon Supreme gemonteerd. Deze band schijnt volgens Schwalbe iets lichter te lopen dan de Marathon XR en toch meer grip te hebben (ook al is dat volgens mij tegenstrijdig). Hij is wel minder slijtvast, dus ik neem wel een extra buitenband mee naar China, Vietnam en Laos.
- Om de remgrepen heb ik speciaal dun foam gedaan, zodat de koude niet in de vingers trekt
- Ergon handvatten gemonteerd. Uiteraard de speciale Rohloff-versie
- De bekende lange bar-ends gemonteerd met foam eromheen.
- Ik heb Shimano SPD trappers gemonteerd. Deze PDM-545 pedalen zijn dubbelzijdig en hebben een stevige kooi. Het zijn geen zogenaamde combi-pedalen, omdat ik toch altijd met SPD-fiets-loopschoenen op vakantie ga. Door de grote kooi van de Shimano PDM-545 pedalen, is er ook redelijk op te fietsen met gewone schoenen.
- Ik heb de Ciclo 434 kilometerteller gemonteerd. Hierin zit ook een hoogtemeter.
- Verder heb ik daar waar mogelijk alle RVS inbusboutjes vervangen door langere RVS inbusboutjes, En hier dan nog een borgmoer achtergezet. Uiteraard op alle andere plekken een veerring + sluitring en natuurlijk een drupje Loctite.
In het donker vertrokken wij voor ons wekelijkse trainingsrondje De Ronde Hoep. Deze route loopt langs de Amstel naar Ouderkerk en vandaar een rondje langs de Waver en de Amstel zelf. Van de winkel tot huis is dat zo’n 40 kilometer.
Ik kon nog geen echt oordeel vellen over de Schwalbe Marathon Supreme banden. Het was al donker en de SON naafdynamo maakte dat de fiets bijna onmerkbaar zwaarder rolde dan mijn oude Worldtraveller (met accuverlichting). En we hadden het grootste gedeelte een stevig windje tegen. Wel lijkt de fiets iets soepeler te sturen dan mijn Worldtraveller, maar of dat nu door de framegeometrie komt of door de soepele banden, dat weet ik -nog- niet.
Oh ja, ik heb vanavond ook een Vaude Infinity regenjasje gedragen. Dit is gemaakt van het ademende materiaal eVent. Ik moet zeggen: “het ademt zeer goed.” Misschien zelfs beter dan Goretex Paclite (zoals mijn favoriete Löffler Kolibri jasje). Het is ook een goed ontworpen vakantiefietser-jasje, want hij heeft een veilige capuchon en jaszakjes waar je wat in weg kunt stoppen.
Zondag gaan we fietsen met volledige bagage en dan wil ik eens kijken hoe de Koga Signature zich houdt bij een flinke afdaling van het kopje van Bloemendaal. Ja, want daar test ik namelijk altijd alle fietsen in de winkel op stijfheid. Gewoon een stel zware tassen achter en voor en dan maar slingeren, noodstoppen maken, schuin door de bochten, flink trekken aan het stuur, snel wegtrekken, stoepje op en stoepje af.
29 oktober 2006
Nu weet ik het zeker. De Schwalbe Marathon Supreme banden lopen lichter dan de Marathon XR. Ook Carla beaamt dat. Op de gladde herfstbladeren glijden de Supremes niet snel weg, maar hoe zit het met de slijtvastheid? Dat weet ik pas onze tocht door China, Vietnam en Laos.
Vandaag heb ik met volledige bepakking gefietst. Nee, ik had niet alles ingepakt, maar met een aantal telefoonboeken van Amsterdam had ik al een paar kilo’s extra. Flink aan het stuur getrokken, scherpe bochten genomen, over hobbelig wegdek gefietst (de Prinsengracht en de Dam zijn een goed testcircuit). De fiets is zo stijf als een plank.
Ik stond voor een verkeerslicht naast een klein meisje op een driewieler:
‘Wil jij mijn fiets hebben?’ vroeg ik.
‘Nee, die wil ik niet.’
‘Maar die van mij is toch mooier?’
‘Nee hoor, want ik heb een K3-fiets!’ zei ze glimmend van trots.
‘Eneh, als ik je nu een rol drop erbij geef.’
‘Nee.’
‘En twee rollen drop, plus een doos negerzoenen?’
‘Nee!’ zei ze en keek eigenwijs naar mij op.
Toen greep de vader in: ‘Maar hij heeft een Rohloff-naaf…’ Het licht sprong op groen, het stickertje was geplakt en ik reed weg.
Tot nu toe heb ik met de Signature zo’n 150 kilometer gefietst. Morgenmiddag moet ik naar Volendam, dus er komen er nog een paar kilometers bij voordat wij weggaan naar China, Vietnam en Laos.
30 oktober 2006
Vandaag heb ik de laatste kilometers in Nederland gemaakt op mijn Koga Signature. Tja, het stuurgedrag lijkt hetzelfde als mijn ‘oude’ Worldtraveller. Het schakelen, remmen en is alleen beter. Morgen ga ik hem inpakken voor in het vliegtuig. Wil je weten hoe dat gaat? Kijk dan hier.
9 november 2006 (Gejiu, China)
Inmiddels heb ik zo’n 600 kilometer gereden op de nieuwe Koga. Afgezien van een kleine slag in het wiel toen de fiets uit het vliegtuig kwam, heb ik geen problemen gehad.
Wel vallen nu een paar zaken meer op:
- Het rechterhandvat slijt meer dan het linkerhandvat. Dit komt door het gedraai aan de Rohloff-draaishifter.
- Als ik klim (we fietsen hier in Yunnan tussen de 1400 en 2200 meter), maakt de Rohloff-naaf zoals bekend wat geluid. Ik vind dat wel grappig. Carla merkt terecht op dat het juist bij het klimmen zo fijn is als alles zo stil is.
- Het lichtste verzet is overigens precies goed. Ik hoef er bijna nooit gebruik van te maken. Ondanks dat de hellingen hier soms met 14 procent omhoog gaan. Anders had ik er een groter achterkransje op gezet.
- De eerste fietsdag hebben we over modderwegen geploegd. Mijn Koga Signature met Rohloff naaf schakelt gewoon perfect. De Koga Worldtraveller van Carla, met conventioneel derailleursysteem, schakelde letterlijk voor geen meter meer. Even spuiten met de bidon en het ging wel weer redelijk.
- De halve dag met regen was een goede test voor de nieuwe Vaude Discover tassen. Zowel het standaard model als het Pro-model zijn gewoon waterdicht zoals wij gewend zijn van Vaude.
- Wij zetten af en toe iets op de site www.carlaeneric.nl
Maar reken er niet altijd op. Wij zitten liever op een dorpsplein dan in een Internetcafé.
16 november 2006 (Sa Pa, Vietnam)
Tot nu toe ruim 900 kilometer gefietst. De laatste paar honderd kilometer over erg slecht wegdek!
Wij moeten hier in de bergen twee dagen wachten op ons visum voor Laos, dus ik heb weer even de tijd. Eergisteren voelde ik dat de crank los zat. De cranck is het pootje tussen de trapas en de trappers. Met mijn Parktool MTB3 gereedschapje kon ik hem vastzetten, maar na twintig kilometer begon hij toch weer wat los te zitten. Logisch want met zo’n compact gereedschapje kun je niet veel kracht zetten. We zijn gestopt bij een garage en waar ik de crank alsnog met een grote stevige inbussleutel heb vastgezet. Overigens moet je dit soort dingen altijd zelf doen! De monteur wilde met een hamer op de crank gaan slaan!
De losgelopen crank was het teken dat ik mijn eigen fiets een eerste beurt moest geven. Meestal doe ik dat bij fietsen van klanten, nu eens bij die van mij. Alle boutjes en moertjes nagetrokken, de spaken iets strakker gezet en de banden weer goed op spanning gezet. Balhoofd gecheckt en de banden even goed nagekeken. De Marathon Supremes houden zich goed.
Ik heb een goed idee voor als het moederdag is. Vaak is het zo dat man technischer is en onderweg problemen moet oplossen van de fiets van zijn vrouw. Geef je vrouw een fiets met Rohloff-naaf en je hoeft minder te sleutelen aan de fiets! Ahum, je bent een technische vrouw? Geef dan je man voor vaderdag een fiets met Rohloff-naaf. En is je geaardheid anders, dan gewoon je partner dus.
Wij zijn gisteren van 200 meter naar pakweg 1700 meter geklommen. Wat opviel was dat ik in mijn vermoeid terugviel op mijn oude dualcontrol greep. Als ik lichter wilde schakelen moest ik de remgrepen naar beneden duwen. Nou dat gaat dus niet meer 🙂
17 december 2006 (vliegveld Bangkok)
Nou de tocht zit erop. De Koga zit in een kartonnen doos in het vliegtuig en heeft het goed gehouden. Ik heb inmiddels iets van 2500 kilometer ermee gereden. Het frame is goed stijf en met 30 kilo bagage naar beneden over zeer slecht wegdek gaf de fiets geen krimp.
Vanuit technisch oogpunt vind ik de montage van de Tubus Logo achterdrager niet goed. Die zal ik in de winkel beter gaan monteren. Ik vind namelijk dat er teveel vulringen op de onderste inbusboutjes zitten. En als je een wereldreis maakt, kan ik mij voorstellen dat dat een zwakke plek wordt.
Verder kraakt de Pro stuurpen. Wel handig voor Carla, want ze wist precies hoe ver ik achter lag als ik op de trappers stond. Ook die zal ik loshalen en in het vet zetten (of teflontape ertussen doen). Het is gewoon tijd voor een beurt dus. Wel zal ik aan Koga deze twee minpunten doorgeven.
Ik ben blij met de kettingspanner op de Rohloff-naaf. Hierdoor hoefde ik onderweg niet de ketting te sleutelen. Met een excentrische as, had ik dat zeker twee keer moeten doen.
De kettingspanner zat na 1300 kilometer wel vast. Ik merkte dat pas toen ik hem in Luang Prabang met een hogedrukspuit (op lage druk!) schoonmaakte. Er zat zoveel modder op de fietsen dat dat echt nodig was.
Wat mij bij de hele steile hellingen (boven de 18 procent) tegenviel, was dat bij het terugschakelen van 8 naar 7 dat ik echt volledig kracht moet terugnemen. Met mijn vorige Rohloff-fiets waarmee ik alleen in het vlakke Nederland heb gefietst, viel mij dat nooit zo op.
Wat mij heel erg goed bevallen is, dat is de SON-naafdynamo. Meestal raadde ik klanten een naafdynamo af. Omdat hij toch iets zwaarder loopt en -de oude Shimano naafdynamo’s- kwetsbaarder en minder slijtvast waren. Maar dat ga ik niet meer doen. Ik heb er diverse keren ’s avonds veel plezier van gehad tijdens de reis.
Ook bij afdalingen deed ik mijn licht aan. Ik was dan nog beter zichtbaar voor tegenliggers. Dat gaf een veilig gevoel. En kon ik nog sneller gaan…
Terwijl ik dit op de notebook tik, roept Carla: ‘Ik wil ook zo’n naafdynamo erop!’ Op haar Koga Worldtraveller zit accuverlichting.
En heb je zo’n hele goede vakantiefiets nodig? Ach, Carla’s Koga Worldtraveller heeft zijn derde zware tocht gemaakt en heeft het ook goed gehouden.. Maar heb je het geld en is fietsen belangrijk voor je (zoals voor mij), ach waarom zou je jezelf niet verwennen 🙂
Dan nog even over de andere onderdelen die niet op de fiets zaten: De Shimano PDM-545 SPD-pedalen kraakten, maar daar moet ik gewoon wat vet in doen. Ach, vet, daar is altijd Shimano nogal zuinig mee.
De Marathon Supremes hebben het goed gehouden. Ze zijn nog niet noemenswaardig versleten, kom maar kijken in de winkel. Wel zitten er in alle banden stukjes glas, die ik er bewust niet uitgehaald heb. Daardoor heeft Carla wel een lekke band gekregen. Denk nu niet dat hij minder anti-lek is. Oh nee. Iedere band met een anti-leklaag moet je af en toe controleren op stukjes glas in het rubber. Als je dat niet doet, zal uiteindelijk het glas door iedere brekerlaag die ik ken heenprikken. Ik heb de stukken glas bewust laten zitten, om te kijken hoe lang het duurde. Lang dus…
Mijn verdere waardering over een aantal items die wij getest hebben:
- Icebreaker 180-grams shirt; beviel erg goed, en gaat niet stinken, een keer per maand wassen is genoeg!
- Vaude Discover en Discover Pro tassen;100 % waterdicht. De ‘glimmende’ tassen hebben die wij altijd gebruikten hebben een iets betere bevestiging. Let op: de latere Discover tassen met een rolsluiting van medio 2007, hebben een wijziging ondergaan en slijten op de hoeken. Bij de eerste verschijnselen, meteen terugbrengen naar je dealer!
- Vaude Mosquito tent; reuze handig; je kunt namelijk de binnentent als klamboe gebruiken.
- Adidas SPD-schoenen (model Minrett); afgekeurd. De leest is voor de gemiddele Nederlander héél erg smal en de naadjes gingen al snel stuk. Jammer, want ze zien er mooi uit en waren goed te verkopen geweest in de winkel.
- Averatec 1000 notebook; die heeft het gehouden en de accu;s gan leke lang mee (4 uur)
- Elite bidons; dit zijn de standaard bidons van Koga. Nee, geef mij maar andere.
- Vaude slaapzakken Sherpa light: lekker warm, compact en niet zwaar.
- Sealskinz waterdichte sokken met merinowol; Ach, ze zitten hetzelfde als de Mid-Lightsokken die ik al jaren gebruik, deze zitten alleen warmer. Ik kan mij niet meer voorstellen dat ik ooit zonder Sealskinz sokken in de regen heb gefietst.
2007
25 oktober 2007
Over ’n week vertrekken we naar Chili voor een tocht van 2 maanden. Mijn Koga Signature gebruik ik ook om e.e.a. te testen.
– Het leukste experiment is het verwijderen van de oude kettingspanner, hier links op de foto. In plaats daarvan heb ik een singe-speed kettingspanner gebruikt, hier onder op de foto. De nieuwe spanner vangt wat minder vuil opvangt en steekt minder ver uit. Voor de zekerheid neem ik overigens wel mijn originele Rohloff kettingspanner mee op vakantie :-)) Na drie dagen fietsen heb ik wel het derailleurwieltje uit voorzorg vervangen door een derailleurwieltje met keramische lagers. Het originele wieltje was van een belazerde kwaliteit.
Laatste nieuws, 19 november 2007: inmiddels heb ik (hier in Chili) ruim 1200 km ermee gereden en hier en daar nog wat modificaties toegepast. Nu pas is hij goed en zullen wij hem naar wens ook gaan monteren.
– Daarnaast heb ik een andere velg gemonteerd, waarover ik zowel goede als minder goede berichten hoor. De huidige Exal SP19 velg voldoet erg goed. Maar nu ga ik rijden met een Rigida Andra 30 velg. Met een CSS laagje. CSS staat voor Carbide SuperSonic en is een laag die de velg nog slijtvaster maakt.
19 november 2007: De velg voldoet goed. Ook in de regen remt hij goed. En slijtvastheid? Ach, dat zal ik pas merken over ruim een jaar of zo als ik weer tienduizend kilometer verder ben.
Wat teste ik nog meer: Shimano combipedalen PD-A530 (een kant klik, een kant gewoon). Deze zijn pakweg 170 gram lichter dan de oude ‘324’-combi-pedalen. Als ik door de stad fiets, kan ik hier goed mijn normale schoenen opzetten zonder dat ik er vanaf glij. Ook in de regen. En op vakantie fiets ik met een kliksysteem onder mijn fiets-loopschoenen. Met het plastic gereedschapje van Shimano, kun je het asjes loshalen en opnieuw in het vet zetten en speling eruit halen. Bij de oude combi-pedalen kon dat niet. Nou ja, met heel veel gepiel dan. Na pakweg 2600 km bevallen deze PD-A530 nog steeds goed. Kortom een toppertje 🙂
Verder getest, maar nog niet beschreven (al heb ik wel een mening): Diadora fietsschoenen, Orikaso vouwbord en vouwmok, Doberman Bag Protector Alert, Doberman Mini alarm, Sea to Summit waslijn, Exped 7 slaapmatje met zitting, RedDog alert, Super Trackstick, Black Diamond hoofdlampje Zenix IQ, Canon EOS 400D, Loeffler Colibri regenjas, Loeffler Colibri regenbroek, Elite Thermosfles 6 hours, Vaude Monolith light tent, Finish line Dry teflon olie, Vaude Fasa jasje, Loeffler fietsonderbroek en een Vaude Paso tricot.
Ik heb ook al Brooks leren handvatten uitgeprobeerd en en een Busch und Muller Xion IX koplampje (om AA-batterijen op te laden met de naafdynamo). Maar deze zijn niet door de keuring van De Vakantiefietser heengekomen. Jammer.
2008
Juni 2008: Deze maand heb ik de ketting en het achterkransje maar eens vervangen. En olie ververst. Ruud, onze monteur, adviseerde mij om ook maar meteen het voorblad te vervangen. Ruud is nogal een perfectionist, dus wie ben ik om nee te zeggen. Er zat een kraakje in het stuur. Dus heb ik de stuurpen losgehaald en opnieuw in het vet gezet. En hij rjidt nog steeds super!
Ik laat hem wel steeds vaker staan als ik door de stad rijd. Ik ben zo weg als het licht op groen springt en ben zo snel op hoge snelheid dat het gewoon te gevaarlijk. Vooral met die Japanners die voor het eerst op huurfietsen door het centrum rijden is het een ‘uitdaging’.
Een Russische journalist heeft hem nog gebruikt voor een journaal-item. Hier zie je hem rijden op mijn Koga Signature.
2009
3 januari 2009
Ik heb de afgelopen 10 weken met mijn Koga Signature door Patagonië gefietst. Ach, het wordt saai, maar hij houdt het nog steeds. Ook deze tocht had ik geen problemen met mijn Koga Signature, met de Rohloff naaf of met de hydraulische remmen.
Maar wel met de standaard. Die heeft het na drie jaar bijna begeven. Hij is gewoon krom, omdat ik deze tocht wel heel veel bagage bij mij had. Carla had met haar vijf jaar oude Worldtraveller wel wat problemen. Maar ach, na vijf jaar intensief gebruik, mag dat ook wel. Zij fietste er iedere dag mee naar haar werk; pakweg 30 km per dag. Dus dan mogen er wel zaken slijten.
Over onze tocht door Patagonië, kun je lezen op deze site.
2010
1 januari 2010
Ik heb de afgelopen twee maanden in India een prototype van de Koga Signature uitgetest. Dat was erg spannend. Hierover kun je meer lezen op de pagina Koga Signature met riemaandrijving
2011
2 januari 2011
In november en december heb ik nogmaals de Koga Signature met riem getest in het Afrikaanse Malawi. Over een half jaar komt Koga -eindelijk- met een Signature met riemaandrijving uit.